چند فیلم
به توصیه یکی از دوستان اندیشمند، به تماشای فیلم بسیار جدی Her نشستم و آن را در کنار فیلم مهم Surrogates و فیلم عمیق In Time یکی از بهترین دارام های تخیلی دیدم که آینده را به تصویر کشیده است.
سخن بنیادین این فیلم ها آن است که دنیای مجازی رفته رفته حقیقی تر از آن چیزی می شود که می پنداریم و به عبارت صحیح تر، آشکار می شود که دنیاهای حقیقی، مجازی تر از آن چیزی هستند که تصور می کنیم.
فرصت ها و چالش های ما در آینده به مراتب گسترده تر از پندارهای کنونی مان است. در قرن بیستم، تکنولوژی ما را مجبور به بازنگری در هویت انسانی کرد و با رشد هوش های مصنوعی در قرن بیست و یکم، باید آماده بازنگری در تعریف انسان باشیم.
آنچه بدان می اندیشم، جایگاه دین و اخلاق و تاریخ و اموری نظیر فتوت و وفا و مهرورزی و جوانمردی و... در دنیایی است که می خواهد به ما بقبولاند صفر و یک ها هم انسان اند و به عبارت دیگر، انسان ها صفر و یکی بیش نیستند. مسأله نظام ها و ملاک های ارزش گذاری، مهمترین مسأله آینده ماست.
آنکه می فهمد، می فهمد و آنکه نمی فهمد، بهتر است نفهمد.