پیش از انقلاب، در باب رابطه دیانت و سیاست، تجربیات حزب الدعوه و اخوان المسلمین سرمشق برخی انقلابیون ایران بود و اینک در عراق و مصر، آنها از تجربیات حکومت اسلامی ایران در تعامل نهادهای حاکمیتی و دینی استفاده می کنند. به همین نسبت در گذشته، انقلاب ایران الگوی حزب الله لبنان بود و اکنون آنها در حال تبدیل شدن به الگوی ایران اند.

به نظر می رسد حزب الله لبنان بیش از همه گروه های مطرح منطقه توانسته از تجربیات سایر گروه ها استفاده کرده و میان مبانی ایدئولوژیک و کارکردهای سیاسی و اجتماعی خود تعامل برقرار کند. ای کاش رسانه های ایران، تصویری واقعی تر از حزب الله لبنان و جاذبه آن برای مردم لبنان به مخاطبان ایرانی عرضه کنند. تصویری که در آن، سید حسن نصر الله از مردم لبنان به خاطر ویرانی های جنگ 33 روزه عذرخواهی می کند، تصویری که در آن، زنان با هر عقیده دینی و پوشش ظاهری، در ضیافت افطار حزب الله جمع می شوند. تصویری که در آن جولیا پطرس مسیحی آلبوم زیبای صوتی تصویری «أحبائی» را با آن عشق و سوز در وصف رزمندگان حزب الله چنین می خواند:
نقبل نبل اقدام بها یتشرف الشرف... : بر نجابت پاهایی بوسه می دهم که به وسیله آنها، شرافت شرف یافت...

ارائه تصویری کاملا نظامی از حزب الله لبنان و ندیدن آن پتانسیل عظیم فرهنگی و اجتماعی و ایرانیزه کردن آن، جفای خودخواهانه بزرگی است که از سوی برخی دوستان صورت می گیرد.